#Stage – Afspraak is afspraak!

Het zit er alweer bijna op. Nog maar twee weken en dan heb ik mijn laatste stagedag bij Merchandise.nl. In week 18 zitten we nu dus al. Wat gaat dat snel. Ik kan me de eerste paar dagen nog heel goed herinneren. Wat een drama, opstaan. En dan ook nog eens op tijd ook.

Op tijd zijn

De eerste paar dagen, niet te zeggen de eerste paar weken, waren een drama. Niet op het werk hoor, nee ’s ochtends thuis was het een drama. Opstaan en dan ook nog eens om 7 uur ook. Dat was ik niet gewend. De wekker was als een klap in het gezicht, iedere ochtend weer. Maar ja, die ging niet voor niets af want de afspraak is om 08:30 hoor je op kantoor te zijn.

Die eerste woensdag schrok ik ’s ochtends wakker. Helaas alleen niet van de wekker maar van iemand die belde. Die iemand was Richard, vragend waar ik bleef. Goed bezig Marnix, nu al, dacht ik bij mezelf.

De week erna was ik ook een keer veel te laat vertrokken uit Breda. Ik kwam sowieso te laat. Flink gas gegeven te hebben kwam ik uiteindelijk om 1 over 9 aan. Mooi, ik was maar 1 minuutje te laat zei ik tegen mijzelf. Eigenlijk was ik dus 31 minuten te laat, maar op een of andere manier zag ik dat zelf niet.

Nu was ik vanochtend ook 7 minuten ‘te laat’. Ik moest namelijk de immense voorruit van mijn Smart ijsvrij maken. Eenmaal aangekomen op kantoor grapte ik al, dat wordt maandag halve worstenbroodjes meenemen! Het was, volgens mij, immers de afspraak dat als je meer dan een kwartier te laat bent je de volgende dag worstenbroodjes voor iedereen moet meenemen. Wat blijkt is dat pas als je een half uur te laat bent. Maar ik zou toch zweren dat dat al bij een kwartier was…

Mindset

Grappig hoe die mindset compleet omgeslagen is. Ik wil op tijd komen. Niet alleen voor mezelf, maar ook tegenover mijn collega’s en mijn baas. Op tijd komen is iets waar we in Nederland heel veel waarde aan hechten. Ikzelf ook. Ik kan het niet uitstaan als iemand een kwartier te laat is, en dan al helemaal als ze net zo doen alsof er niks aan de hand is. Vaak heeft het desbetreffende persoon niet eens in de gaten hoe irritant het is als je te laat bent. Frustratie alom zeg ik u. Raar eigenlijk dat ik er dus zelf ook een handje naar had in de eerste paar weken hier. We zullen het er maar op houden dat het kwam door die luie studenten mentaliteit en het daarbij behorende slaappatroon!

Het einde, bijna

Nu zit het er alweer bijna op. Nog twee weken gas geven en dan moet ik het pittoreske Bladel inruilen voor de Nassaustad, ook mooi! Wat heb ik al veel dingen geleerd hier. Veel meer dan dat ik ooit zou denken. Maar daar meer over volgende week. Voor nu een heel fijn weekend toegewenst!

Marnix van Kruijsdijk